Rude Liss Pättche wearde Wie mer su säht! Verzällche Spröchelche Leedche Bei denne! Siggewies
Startseite Verzällche All die schön Usdröck sterven us

Verzällche


Verzällche övve et Roisdebe Platt All die schön Usdröck sterven us Dä Hond on dat Eechhohn

Dat semme! E-Poss Heimatfreunde Roisdorf e.V.

All die schön Usdröck sterven us

(von einer 83-jährigen Sprachstudentin, Ida Lohmüller, Alfter)

Jetzt moß ech op ming ahl Daach noch studiere
Un so richtig hochdeutsch liere.
Mech konnt bahl keene mie verstonn.
Nee, mir könnt de Loß verjonn.
All die schön Usdrück sterven us,
wo versteht me die dann noch, in welchem Hus?
Do könnt me jlatt de Placke enschlonn,
wenn se mech nirjens mie verstonn.

Lev Löck, denkt doch ens 50 Johr zeröck.

Et Christine wor et Sting,
et Kathrin wor et Tring,
de Heinrich wor de Dreckes,
de Ludwig wor de Weckes,
de Theo wor de Düres
on de Werner wor de Nieres.

Et Hüsje wor et Jehösch,
für de Dür hing de Latösch,
am Hus hing de Kall
un en fein Madam droch en Krall.

De Fraulöck drochen domols en Taleje,
en de Trapp woren de Traleje.
De Männer hatten e Stiefje,
on de Pänz drochten e Lievje.

Hosse droch me öm de Föß,
en enjebelte Ahl wor en Dös.
Fein Löck drochten ene Frack
un dreckelije Löck hatte Plack.

De Täsch wor en Klabaß,
wor en Wot kom, kom en Braß,
vell Löck hatten Veh,
on en de Kösch e Kanapée.

Do stond och en Komvur,
we iwisch krank wor, kom net zu duur.
De Schrank wor et Schaaf
on für Spreu säte mir Kaaf.

Et Zemmer wor de Stuv,
on hingedren wor de Alkuv.
E kleen Zemmer wor et Kabüffje,
e schläsch Frauminsch wo e Rüffje.

Am Ove wor de Pief, kapott jingen Schief,
ne Penn us Holz wor ene Frengel,
mir hatte bei der Kning ne Remmel,
de Klede hatte e Schüßje
on en Speckjrev wor e Küßje.

En Milchkann wor en Tööt,
e lies Frauminsch en Schrööt.
Dät me sich stitzele, mät me sich op de Mau,
wer em Bett loch, loch en de Kau.

Ne kleene Quaß wor ene Krabbes,
ne jruße wor ene Labbes.
Ob de Schloot kom de Schleever,
wat us de Mul leev wor de Seever.

Wer Quatsch verzappt – quatsch Keu,
wer sich jöcke dät, dä hatt Kreu,
e Reßje wor e Stömpche,
e billig Kleed wor e Lömpche.

Wo Spell wor, war et jet mangs,
wer Angst hat, hat Kadangs.
Ne Knabbel wor et End vom Bruut,
on ene Kaffepot hat en Schnut.

Schlechte Schnaps wor ne Fussel,
wer Jlöck hat, hat Dussel.
Wenn en Jeß Jonge kräch, hat se jeheck,
wenn sie dobei kapott jing wor se jefreck.
Kleen Jeeße wore Limche,
wer knatsche dät, der wor am simpche.

Ene Einmannbetrieb wor ene Kraute,
ne fiese Möpp ene Schauter,
wer sich zänke dät, wor sich am öschele,
wer kritisiert dät nöschele.

Fehl enem et Heu vom Wage, hatte jekalv,
wer ene an et Uhr kräg, kräg se jesalv,
en jedem Hus oß me Fustekieß,
on wenn me Krach hat, hat me Knieß.

Zottier war e su jet ähnliches wie Visterenöll,
on wer besoffe wor, wor knöll.
En de Botz wor en Schlöv,
de ahle Krempel kom op de Löv.

En Walz wor e Blauch,
de Pastur hat en Kauch.
Eine Schleife wor en Schlopp,
paß op sons kriste se jezopp.

Wenn me feel jov et en Bül,
jot schmecke däten de Kruuskühl.
Wer net dooch, der wor zewersch,
dät de Krane dröppe kom dodröm jet Wersch.

En Flasch wor en Puddel,
e dreckisch Frauminsch en Kuddel.
Zebasch ist so jet ähnliches wie zevell,
wer et ihlisch hat, hat de drell.

E kleen Stöck Kooche wor e Striemche,
on ahl Äppel wore de Kiemsche,
wer nur dät no singem Senn,
wor ene eigensinnige Penn.

Dolle Quatsch wor Stötz,
wer hastig dronk, der pötz,
ne jruße Hoofe wor ne Bärm
on Paraplü sät me für ene Schirm.

Jo su en Wöed, ohne ze hetze,
lossen sich doch janet översetze.

De Deensmäd wor de Busel,
wor se dreckig, wor et en Knusel,
dät se ne dore wor se e Jüffje,
wenn se dobei noch stonk wor se e Müffje,
wor se at verschrömpelt, wor se en Schreek
on total verkomme worse en Peek.

Wenn ene sujet all weß wie ech,
es dat en Wissenschaft für sech.
Doch höck kann se keen mieh verstonn.
Die Sproch, on manches andere wierd verjonn.

Nu wünsche ich üsch für die nächste Johre,
dat ihr zefredde set, wie die ahl Löck all wore.
Ärmot hat se zwar jelegge,
ävver se wore emmer zefredde.

Wer nett druß liert, on läv in Hetz on Lärm,
on doch niemols zefredde ös, der ös ärm.
Ech han suvel mötjemaat in mingem Levve,
dat ech üsch jong Löck der Rot kann jevve:

Freut üsch emmer wedder,
wer sech noch freue kann, der es zefredde.

(aus: Entwurf eines „Alfterer Nachschlagewerkes“ „Op Platt“, mit Redewendungen Gedichten op Platt, all denne schöne Usdröck von Fröhte und vieles mehr, gestaltet von: Werner Jaroch, S, 17-24)

Text: "en 70-jöhrige Sprachstudentin"